علم ورزش | همه چیز در مورد پپتیدها در بدنسازی

پپتیدها یک عامل کمک کننده مورد علاقه بدنسازان برای افزایش عملکرد هستند. ترشح کننده‌های هورمون رشد (GHS) نوعی پپتید هستند که توجه خاصی را به خود جلب  کرده اند. بدنسازان اغلب به دنبال تغییر در ترکیب بدن خود با بیشترین سرعت و کارآمدی ممکن هستند. بدیهی است که گرایش به این تغییر، توجیه کننده علاقه آنان به انواع مکمل‌ها یا کمک‌های دیگر به منظور رسیدن به اهداف تمرینی و بدنی مورد نظرشان می‌باشد.

مردم، بیشتر پپتیدها را جایگزین طبیعی‌تری برای استروئیدهای آنابولیک می‌دانند و درنتیجه آن‌ها را به خاطر کارکردشان در افزایش توده عضلانی، کاهش چربی و کمک به بدنسازان برای استفاده حداکثری از تمرینات، مورد تحسین قرار می‌دهند. این مقاله همه چیزهایی را که باید در مورد پپتیدها برای بدنسازی بدانید، از جمله ایمنی آن‌ها و اینکه آیا واقعاً کار می‌کنند را مرور می‌کند.

پپتید چیست؟

پپتیدهایی همانند GHS ها، زنجیره‌های کوتاهی از اسیدهای آمینه با مولکول‌های کوچک و سازنده بلوک‌های پپتیدها و پروتئین‌ها هستند. پپتیدها به طور طبیعی در بدن شما وجود دارند، اما می‌توانید آن‌ها را در منابع پروتئینی حیوانی یا گیاهی، از جمله گوشت، ماهی، لبنیات، تخم مرغ، لوبیا، عدس و غلات کامل نیز پیدا کنید. شرکت‌های دارویی می‌توانند این پپتیدها را جداسازی کنند یا با ترکیب با اسیدهای آمینه به صورت مجزا بسازند.

ساختار پپتیدها شبیه به هورمون‌ها یا ترکیبات پیام رسان خاصی است که قبلاً در بدن شما وجود دارد. بسیاری نیز توانایی نفوذ به بافت‌ها را دارند. زنجیره‌های کوتاه اسیدهای آمینه در فرآیندهای مختلفی در بدن، از جمله تولید هورمون‌ها و DNA نقش دارند. آن‌ها همچنین هنگام ساخت بافت عضلانی، مفید واقع می‌شوند و این همان چیزی است که آن‌ها را به ویژه برای بدنسازان جذاب می‌سازد.

مکمل‌های پپتیدی را می‌توانید به صورت پودر خریداری کنید و آن را با مایع مخلوط کرده و به صورت خوراکی مصرف نمایید. از طرف دیگر، می‌توانید آن‌ها را به شکل تزریقی نیز بیابید.

خلاصه

پپتیدها زنجیره کوتاهی از اسیدهای آمینه هستند که به طور طبیعی در غذاها و بدن شما وجود دارند. تولیدکنندگان دارویی می‌توانند آن‌ها را از منابع طبیعی جدا کرده یا به صورت مصنوعی بسازند. می‌توانید این مکمل‌ها را به صورت خوراکی مصرف و یا مستقیماً به بدن خود تزریق نمایید.

پپتیدها در بدن شما چه می‌کنند؟

از آنجایی که ساختار پپتیدها می‌تواند شبیه به برخی از هورمون‌ها و ترکیبات پیام‌رسان در بدن باشند، می‌توانند با گیرنده‌های متعددی در سراسر بدن درگیر شوند، آن‌ها را فعال کرده و در نتیجه بر انواع فرآیندهای بدن تأثیر بگذارند.

بسته به ترتیب و ترکیب آن‌ها، پپتیدهای خاص ممکن است به جلوگیری از لخته شدن خون، تقویت سیستم ایمنی، محافظت از سلول‌ها در برابر آسیب و کاهش کلسترول، التهاب و فشار خون کمک کنند.

پپتیدهای خاصی وجود دارند که می‌توانند به افزایش ترشح هورمون‌هایی که برای تحریک رشد عضلانی، کاهش چربی بدن، عملکرد ورزشی و بازگشت به حالت اولیه، کمک کنند. این نیز باعث می‌شود که پپتیدها به ویژه برای بدنسازانی که علاقه‌مند به بهینه ساختن نتایج تمرینی خود هستند، جذاب باشند.

خلاصه

پپتیدها می‌توانند با گیرنده‌های مختلف در سراسر بدن درگیر شوند و آن‌ها را فعال کنند. این امر باعث ترشح هورمون‌ها و سایر ترکیبات پیام‌رسانی می‌شود که ممکن است بر سلامت، ترکیب بدن، عملکرد ورزشی و ریکاوری شما تأثیر بگذارد.

پپتیدها چگونه برای بدنسازی عمل می‌کنند؟

بدنسازان معمولاً علاقه‌مند هستند که ترکیب بدنی خود را تا حد امکان به صورت سریع و کارآمد تغییر دهند. تحقیقات نشان می‌دهد که برخی پپتیدها ممکن است به آن‌ها در دستیابی به این اهداف کمک کنند.

ترشح کننده‌های هورمون رشد (GHS)، گروهی از پپتیدها هستند که توجه ویژه‌ای را در بین بدنسازان به خود جلب کرده است. دلیل آن هم این است که  GHS‌ها می‌توانند تولید و ترشح هورمون رشد انسانی (HGH) را تحریک کنند.

HGH هورمونی است که از غده هیپوفیز ترشح می‌شود. HGH می‌تواند به افزایش رشد عضلانی و کاهش چربی بدن کمک کند. HGH این کار را تا حدی با تحریک کبد برای آزادسازی فاکتور رشد شبه انسولین-۱ (IGF-1) انجام می‌دهد. به نوبه خود، IGF-1 نیز باعث تولید پروتئین عضلانی و رشد آن‌ها می‌شود. همچنین به نظر می‌رسد که به طور غیرمستقیم تجزیه چربی بدن را افزایش می‌دهد.

در دهه ۱۹۸۰، HGH یک داروی افزایش دهنده عملکرد بسیار محبوب در بین ورزشکاران مختلف تفریحی و حرفه ای، از جمله بدنسازان بود. با این حال، به دلیل نگرانی‌های ایمنی، سازمان‌های مسوول مانند کمیته بین المللی المپیک استفاده خارج از محدوده HGH را از سال ۱۹۸۹ به بعد ممنوع کردند.

مردم بر این باورند که GHS‌ها بسیاری از مزایای مشابه HGH را با عوارض جانبی کمتر فراهم می‌سازند. این ممکن است محبوبیت آن‌ها را به عنوان جایگزینی برای HGH در میان بدنسازان توضیح دهد (منبع مورد اعتماد ۹ و ۱۰).

تا به امروز، تحقیقات نشان داده‌اند که GHS باعث افزایش ترشح HGH یا IGF-1 در انسان می‌شود. با این حال، در مطالعات کمی بررسی شده است که آیا مصرف GHS واقعاً منجر به تغییرات قابل توجهی در ترکیب بدن، عملکرد ورزشی یا بهبودی می‌شود یا نه؟ علاوه بر این، هیچ مطالعه‌ای اثر GHS را بر روی افراد تمرین کرده بررسی نکرده است.

بنابراین، تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه آیا GHS‌ها مزایای ملموسی برای بدنسازان دارند یا خیر، مورد نیاز است. به همین دلیل، دانشمندان در حال حاضر نمی‌دانند پپتیدها روی کدام یک از گروه‌های عضلانی بیشتر تأثیر می‌گذارند یا برای کدام تمرین‌ها مناسب‌تر هستند.

خلاصه

مصرف گروهی از پپتیدها به نام ترشح کننده‌های هورمون رشد (GHS) به عنوان جایگزینی برای مصرف هورمون رشد انسانی (HGH)  در جامعه بدنسازی رایج شده است. با این حال، هیچ مطالعه‌ای نشان نداده است که GHS برای بدنسازی موثر است.

انواع پپتیدها برای بدنسازی

بدنسازان ممکن است به ویژه به پپتیدهایی که به عنوان ترشح کننده هورمون رشد (GHS) شناخته می‌شوند، علاقه‌مند باشند. محبوب‌ترین GHS‌هایی که در بدنسازی استفاده می‌شوند عبارتند از:

هر یک از این پپتیدها منجر به تحریک، تولید و آزادسازی HGH می‌شوند. با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که هیچ مطالعه‌ای تا به امروز اثرات GHS را در بدنسازان یا سایر افراد به خوبی تمرین کرده بررسی نکرده است. بنابراین، نشانه‌ها و دوزهای توصیه شده معمولاً بر اساس شواهد تجربی به جای شواهد علمی استوار است.

خلاصه

پپتیدهای GHS می‌توانند آزادسازی HGH را تحریک کنند و به نوبه خود احتمالاً باعث رشد ماهیچه‌ها و کاهش چربی بدن می‌شوند. علیرغم محبوبیت فعلی پپتیدها در بین بدنسازان، دانشمندان باید تحقیقات بیشتری را برای تعیین اینکه آیا این پپتیدها واقعا مفید هستند را انجام دهند.

ایمنی مصرف پپتیدها

بر اساس ادبیات علمی فعلی، ایمنی استفاده از GHS در کوتاه مدت و بلند مدت ناشناخته است. مطالعاتی که ایمنی آن‌ها را بررسی کرده است کوتاه مدت بوده‌اند. بنابراین، دانشمندان باید تحقیقات بیشتری را برای بررسی ایمنی GHS انجام دهند.

عوارض جانبی رایج استفاده از GHS ممکن است شامل افزایش اشتها، افزایش سطح قند خون و احتباس مایعات باشد. GHS‌ها همچنین ممکن است حساسیت بدن به هورمون انسولین را کاهش دهند و حفظ سطح طبیعی قند خون را دشوارتر کنند. همچنین اگر افراد از سرنگ‌های غیر استریل برای تزریق GHS استفاده کنند، ممکن است خطر آلودگی‌های ویروسی نیز وجود داشته باشد.

تا به امروز، سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تنها تعداد انگشت شماری از انواع GHS را برای درمان شرایط خاص سلامتی و تنها با تجویر تخصصی پزشک تایید کرده است. GHS‌ها همچنین در حال حاضر در لیست مواد ممنوعه آژانس جهانی ضد دوپینگ قرار دارند.

با وجود این، می‌توانید بسیاری از GHS‌ها را از وب سایت‌های فروش مکمل‌ها بدون نسخه خریداری کنید اما انجام این کار ممکن است خطرناک باشد، زیرا ایمنی طولانی مدت آن‌ها نامشخص است و ارزیابی کیفیت مکمل خریداری شده عملا غیرممکن است. به این دلایل، هرگونه استفاده بدون نسخه GHS ایمن نیست.

خلاصه

پپتیدهای GHS ممکن است اشتها و سطح قند خون را افزایش دهند یا باعث احتباس مایعات شوند. ایمنی طولانی مدت آن‌ها نامشخص است و استفاده خارج از محدوده راهنمای برچسب روی بسته‌بندی ممکن است ایمن نباشد.

سخن پایانی

شرکت‌های مکمل، اغلب پپتیدها را برای تقویت رشد عضلانی، کاهش چربی، بهبود عملکرد ورزشی و ریکاوری تمرین تبلیغ می‌کنند. با این حال، بسیاری از این ادعاها توسط تحقیقات معتبر و قوی تایید نشده است. شواهد بسیار کمی در مورد اثرات پپتیدها در افراد تمرین کرده مانند بدنسازان موجود است.

علاوه بر این، پپتیدهای GHS در حال حاضر یک عامل دوپینگی و ممنوع در ورزش‌های حرفه‌ای هستند و اطلاعات کمی در مورد ایمنی طولانی مدت آن‌ها وجود دارد. استفاده از آن‌ها همچنین ممکن است باعث نگرانی‌های سلامتی شود و در حال حاضر فقط برای درمان تعداد معدودی از شرایط پزشکی خاص تایید شده اند. با توجه به این دلایل، استفاده بدون نسخه پپتیدهای GHS برای بدنسازان توصیه نمی‌شود.

تهیه و ترجمه: diet.com امیر اشراقی

---