تحقیقات جدید نشان می‌دهد که سطوح بالای عضله بدون چربی ممکن است به محافظت در برابر بیماری آلزایمر کمک کند. با این حال، برای درک اینکه آیا این ارتباط علت و معلولی است، تحقیقات بیشتری لازم است. برای دستیابی به توده عضلانی بدون چربی، متخصصان، ورزش‌های مقاومتی و مقدار ایمنی از پروتئین رژیمی را توصیه می‌کنند.
تحقیقات قبلی ارتباط بین چاقی و افزایش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را نشان می‌دهد. طبق مطالعه‌ای که اخیراً در BMJ Medicine منتشر شده است، سطوح بالای عضله بدون چربی می‌تواند به پیشگیری از بیماری آلزایمر کمک کند. با این حال، نویسندگان مطالعه خاطرنشان کردند که برای درک فرآیندهای بیولوژیکی آن به تحقیقات بیشتری نیاز است.
در این مطالعه، محققان اطلاعاتی داده‌های ژنتیکی، توده عضلانی بدون چربی، اطلاعات شناختی و سلامت ۴۵۰۲۴۳ شرکت کننده از Biobank بریتانیا را جمع آوری کردند. سپس با استفاده از تکنیکی به نام تصادفی‌سازی مندلی ارتباط ژنتیکی بین توده عضلانی بدون چربی و انواع ژنتیک را مورد بررسی قرار دادند.
محققان از دستگاه بیوامپدانس، با ایجاد یک جریان الکتریکی در بدن با سرعت‌های مختلف، برای اندازه‌گیری میزان عضله بدون چربی و بافت چربی در بازوها و پاها استفاده کردند. سپس آن‌ها ۵۸۴ نوع ژنتیک مرتبط با توده عضلانی بدون چربی را یافتند. با اینحال هیچ یک از اینها در ناحیه‌ای از ژنوم شناخته شده برای کدگذاری ژن مرتبط با افزایش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر نبود.
همچنین، محققان دریافتند افرادی که دارای سطوح بالای توده عضلانی بدون چربی و انواع ژنتیکی مرتبط هستند، خطر ابتلا به آلزایمر در آن‌ها کاهش می‌یابد.
این یافته‌ها در گروه دیگری از ۷۳۲۹ نفر مبتلا به بیماری آلزایمر و ۲۵۲۸۷۹ نفر بدون بیماری تأیید شد. محققان میزان توده عضلانی بدون چربی و بافت چربی در تنه و کل بدن را اندازه گرفتند.
نتایج نشان داد که توده بدون چربی با بهبود عملکرد در کارهای شناختی مرتبط است، اما این ارتباط تأثیر محافظتی توده بدون چربی را بر توسعه آلزایمر توضیح نمی‌داد.
این مطالعه از توصیه‌های فعلی برای حفظ یک سبک زندگی سالم برای جلوگیری از زوال عقل پشتیبانی می‌کند. ایاس داگلاس، یکی از نویسندگان این مطالعه، به مدیکال نیوز تودی گفت: این یک یافته امیدوارکننده است و به سلامت عصبی بیماران کمک خواهد کرد. داگلاس افزود: برای مراحل بعدی، «مطالعات مداخله بالینی برای تایید این اثر مورد نیاز است.»
کارن دی. سالیوان، دکترای ABPP، عصب روانشناس گفت: این مطالعه به خوبی با سایر تحقیقات منتشر شده در سال‌های قبل که بیان می‌کرد بین تشخیص بیماری آلزایمر و کاهش قابل توجه در توده و قدرت عضلانی بدون چربی ارتباط وجود دارد، هماهنگ است. او افزود: «این محققان قصد داشتند از یک رابطه همبستگی فراتر بروند و علت و اثر بین خطر آلزایمر و توده عضلانی را درک کنند.»
چرا عضله بدون چربی ممکن است انسان را در برابر آلزایمر محافظت کنند؟
سلول‌های مغزی بیمار در همه موارد زوال عقل‌ها، از جمله آلزایمر، اختلال شدید میتوکندری را نشان می‌دهند. این زمانی اتفاق می‌افتد که نورون‌ها به دلیل هر بیماری که باعث زوال عقل می‌شود، نتوانند انرژی کافی برای عملکرد یا زنده ماندن تولید کنند. اختلال عملکرد میتوکندری در بین تمام آن‌ها مشترک است و بنابراین فقط یک یافته خاص آلزایمر نیست.
اختلال عملکرد میتوکندری در از دست دادن ماهیچه‌های اسکلتی نیز دیده می‌شود. دکتر سالیوان توضیح داد که توده عضلانی بدون چربی نشانگر عملکرد سالم میتوکندری است. وقتی سلول‌های عضلانی یا سلول‌های مغزی دارای میتوکندری سالم باشند از عملکرد آن‌ها پشتیبانی می‌شود و رشد می‌کنند و وقتی برعکس باشد، می‌میرند.
دکتر سالیوان افزود: ما می‌دانیم که کاهش توده عضلانی باعث کاهش کیفیت زندگی، افزایش خطر سقوط، شکستگی و مرگ و میر می‌شود. اکنون احتمالاً می‌توانیم زوال عقل را هم به این فهرست اضافه کنیم. پروتئین‌هایی که به عنوان میوکین شناخته می‌شوند، ممکن است نقش داشته باشند.
داگلاس توضیح داد: ما حدس می‌زنیم که این ارتباط می‌تواند به واسطه تأثیر میوکین‌ها باشد. میوکین‌ها پروتئین‌هایی هستند که توسط عضلات آزاد می‌شوند و بر سایر بافت‌ها تأثیر می‌گذارند. در مطالعات تجربی نشان داده شده است که آن‌ها با ورزش آزاد می‌شوند و بر عملکرد مغز تأثیر مثبت می‌گذارند.
چگونه به توده عضلانی بدون چربی دست یابیم؟
داشتن توده عضلانی بدون چربی جدای از فواید بالقوه‌اش برای مغز، مزایای زیادی برای سلامتی نیز دارد. دکتر جوزف سی. مارون، استاد بالینی، معاون رئیس و محقق هایندل در علوم اعصاب در گروه جراحی مغز و اعصاب در دانشگاه پیتسبورگ، تمرینات مقاومتی با وزنه یا تمرین با کش بدنسازی را توصیه می‌کند؛ همچنین استفاده از منابع پروتئین به شدت توصیه می‌شود.
دکتر سالیوان خاطرنشان کرد که محرک‌های اصلی توده عضلانی، رژیم غذایی کافی، نوع و دفعات ورزش مناسب، مقدار بهینه استراحت و مدیریت استرس هستند.
در اینجا دستورالعمل‌هایی آورده شده است که او توصیه می‌کند:
- ورزش: ۴-۵ جلسه کوتاه تمرین قدرتی در هفته. این نوع تمرین منجر به ایجاد توده عضلانی بدون چربی بیشتر در مقایسه با ۲ تا ۳ بار تمرین هوازی طولانی‌تر در هفته می‌شود.
- رژیم غذایی: بر کاهش مقاومت به انسولین با کاهش کربوهیدرات‌ها و افزایش پروتئین و ساخت عضله تمرکز کنید.
- خواب: ۸ تا ۹ ساعت در شب و در صورت نیاز به خواب مداوم برای ریکاوری مناسب ناشی از این نوع تمرین.
- مدیریت استرس: استرس شدید مزمن می‌تواند هر طرح عضله‌سازی را با افزایش التهاب و قند خون ناشی از هورمون‌های استرس مانند کورتیزول از مسیر خارج کند. سطوح بالای کورتیزول در طول زمان همچنین باعث تنش طولانی مدت عضلات و تجمع اسید لاکتیک می‌شود که می‌تواند رشد عضلات را محدود کند. ساده‌ترین راه برای کاهش استرس مزمن این است که بدن خود را بیشتر حرکت دهید، بیرون بروید، غذاهای کامل بیشتری بخورید و یک ارتباط اجتماعی مناسب داشته باشید.
محدودیت‌های این مطالعه
برای این مطالعه، محققان فقط توده عضلانی بدون چربی را در نظر گرفتند. اما عوامل دیگری نیز وجود دارد که باید در نظر گرفته شود. محققان نشانگرهای التهابی و مقاومت به انسولین را که سطوح بالاتری از پروتئین مضر برای سلامت مغز و آمیلوئید β، در بافت چربی دارند، اندازه‌گیری نکردند. این احتمالاً اهمیت نتیجه گیری آن‌ها را کاهش می‌دهد.
در حالی که یافته‌های مثبت آن‌ها از نظر آماری معنی‌دار بود، اما اندازه اثر توده عضلانی بدون چربی در خطر زوال عقل را کم بود و تنها ۱۰ درصد از واریانس را توضیح می‌داد. هنوز تحقیقات بیشتری برای تعیین ارتباط بین توده عضلانی بدون چربی بیشتر و خطر کمتر آلزایمر وجود دارد.
در حال حاضر، افرادی که توده عضلانی کمتری دارند، چاق هستند، که یک عامل خطر برای دیابت نوع ۲ است. ما به این عارضه، دیابت مغزی آلزایمر می‌گوییم زیرا قند خون بالا به پایانه‌های عصبی در مناطقی از مغز که بیشتر تحت تأثیر زوال شناختی هستند، آسیب می‌رساند.
بنابراین، این امکان وجود دارد که واقعاً بین کاهش خطر چاقی و دیابت ارتباط جود داشته باشد. این، به خودی خود، ممکن است یک محدودیت برای مطالعه باشد زیرا هنوز جا برای جزئیات بیشتر وجود دارد. همبستگی همیشه به معنای علیت نیست.
تهیه و ترجمه: diet.com